Emir M. ima šesnaest godina i živi u Sarajevu. Ide u srednju elektrotehničku školu i uči onoliko koliko treba da bude vrlo dobar učenik. Voli da igra igrice, trenira rukomet, navija za Sarajevo i sluša domaći i strani hip hop: Jalu Brata, Bubu Korelija, Senidah i neke crnce. Ne puši, ali voli otići na šišu. Čita samo lektiru, ide tri puta sedmično u teretanu, ima 2754 pratioca na Instagramu. Muziku sluša preko YouTube i zabavlja se gledajući Tik Tok. Nesrećno je zaljubljen u jednu trebu iz Ekonomske.
Njega ne interesuje politika, a informiše se preko društvenih mreža. O ratu ne zna mnogo. Babo mu je cijeli rat bio u Armiji BiH, ali on o tome ne priča mnogo. Daidžu, koji je izbjego iz Foče, 1993. godine ubila je četnička granata negdje oko Goražda.
On nikoga ne mrzi i zna nekoliko Srba i Hrvata koji su O.K. momci, upoznao ih igrajući Fortnajt.
Kada šeta gradom sam ili sa rajom, Emir opsesivno čita šta piše na različitim spomen- pločama u gradu.
On zna da su Vijećnicu zapalili srpski zločinci 1992. godine, ali mu nije jasno zašto su to uradili, šta im je smetala biblioteka?
Emiru su posebno „zapale za oko“ identične table koje se nalaze širom Sarajeva, na mjestima gdje su tokom rata masovno stradali stanovnici njegovog grada. Kada je išao sa majkom na Markale vidio je tablu na kojoj je pisalo da su na tom mjestu srpski zločinci 1994. godine ubili 67 građana Sarajeva.
Identičnu tablu Emir je vidio šetajući sa rajom Ferhadijom, na njoj je pisalo da su na tom mjestu srpski zločinci 1992. godine ubili 26 stanovnika Sarajeva.
Vidio je Emir ovakvu spomen- ploču i u Dobrinji.
Ono što Emir ne zna, da ovakvih spomen- ploča ima oko 20 širom Sarajeva i da na svakoj piše da su Srbi zločinci.
Spletom nekih čudnih okolnosti, Emir će se jednoga dana popeti na Kazane. Tada će ugledati spomenik na kojem piše…
„POMEN OBIlLJEŽJE KAZANI (1992-1993)
Zauvijek ćemo se, s tugom i postovanjem, sjećati naših ubijenih sugrađana:
Boškovć (Simo) Marko, 1929-1992
Bošković (Spasoje) Nevenka, 1933-1992
Ćeranić (Mihajlo) Dragomir, 1943-1992
Drašković (Branko) Mileva, 1936-1993
Frankić-Brkljač (Vinko) Ranko, 1952-1993
Jovanović (Vojo) Dusko,1954-1993
Komijenac (Ilija) Marina, 1926-1993
Komljenac (Adam) Radoslav, 1921-1993
Lavriv (Mihaila) Ana, 1942-1993
Lavriv (Stefan) Vasilj,1933-1993
Lemez (Neđo) Novka,1950-1992
Nikolić (Nikola) Ergin,1966-1993
Radosavljević (Boro) Branislav, 1952-1993
Šalipur (Momčio) Predrag, 1965-1993
Šteta (Lutvo) Ago, 1942-1994
Vučurović (Dobrivoje) Zoran, 1952-1992
Žuža (Jefto) Stojan,1933 -1992
GRAD SARAJEVO 2021”
Emir će se zapitati zašto na njemu ne piše ko je ubio njegove sugrađane za vrijeme zadnjeg rata, ali biće uvjeren da su to učinili srpski zločinci, baš kao što su pobili i druge stanovnike Sarajeva. Da je drugačije sigurno bi to i pisalo.
Zasto ? Zato sto je kolicina zlocina ucinjena ovom gradu, i kolicina zlocina koja je uradjena tim ljudama neuporedivo ne srazmjerna. Bio sam u ovom gradu u to vrijeme, i pravo je cudo koliko malo je zlocina bilo